شکار و مردار

وقتی نوشتن را

با پرسه در جنگل خیال

تازه می کنم

بوی وحشی باروت

در مشامم می پیچد

و انگار

طعم شکار

در دهانم تازه می شود

  *****************************

دوباره می بینم

بچه ها –بچه های تنبل و ولگرد-

باز از خیال جنگل می آیند

با خنده های موذی و مستعار

در چشمشان شغال کبودی است

 و دهانشان

بوی رجز های متلاشی می دهد:

ما گوشت خورده ایم !!!!

                    سید حسن حسینی